In 2019 maakten we bij Rootstime kennis met de Texaanse zangeres en songschrijfster Helene Cronin die ons haar plaat “Old Ghosts & Lost Causes” toestuurde voor het schrijven van een recensie. Daarna duurde het vier jaar tot 2023 toen ze in februari een tweede album “Landmarks” uitbracht, gevolgd in november door de EP “Beautiful December” met enkele liedjes rond het Kerstmis-thema. 21 jaar eerder had ze op plaat gedebuteerd met twee volwaardige, godsdienstig geïnspireerde albums “Living By Faith” in 1998 en “In The Company Of Angels” in 2001.

Maar dan verdween Helene Cronin voor een tijdje van het muziektoneel om aan de opvoeding van haar gezin te gaan werken. Pas in 2014 kwam ze terug op de proppen met zelf gecomponeerde liedjes voor de ep ‘Restless Heart” en een jaartje later kwam een tweede ep op de markt onder de titel “Belong To The River”.

Van “Old Ghosts & Lost Causes” herinneren we ons haar loepzuivere stem en haar melancholische en melodieuze liedjes echter nog heel goed en toen we onlangs haar nieuwste plaat “Maybe New Mexico’ toegestuurd kregen hadden we dan ook opnieuw hoge verwachtingen van het album van Helene Cronin. Die verwachtingen werden absoluut ingelost door middel van de twaalf songs die zij voor deze plaat heeft opgenomen in de ‘Sputnik Sound’-studio in Nashville, Tennessee met producer Mitch Dane.

Zelfgeschreven folk- en countryliedjes vormen het geheel van deze sterke Americana-plaat van Helene Cronin, die bij het componeren van enkele songs geholpen werd door collega-songwriters zoals Lydia Simonds, Cheley Tackett, Nicole Lewis, Briana Tyson, Holly Tucker, Mary Haller, Lisa Carver en Scott Sean White.

We durven hier nu al beweren dat “Maybe New Mexico” het beste album van Helene Cronin is geworden en we willen dat o.a. bewijzen met de twee liedjes uit de plaat die we voor de bijgevoegde video’s hebben weerhouden: eerst is er de albumtiteltrack en daarna volgt nog een audiovideo van de heerlijke akoestische pianoballad “Dear Life” die als single werd gereleased en waarop u samen met ons kunt genieten van die loepzuivere zangstem van Helene Cronin.

Andere songs op het album die ons al van bij de eerste beluistering konden bekoren zijn “Power Lines”, “Rifleman”, “het intieme “Switzerland”, het uptemponummer “Maker’s Mark” en de sober gebrachte countryballads “Not The Year”, “Ain’t That Just Like A Man” en “Visitors”. De soms emotioneel klinkende verhalen die ze in deze liedjes vertelt zijn geïnspireerd op de gebeurtenissen in haar dagdagelijkse leven waardoor je als luisteraar vaak een gevoel van herkenning krijgt.

(valsam)